Lepold Trafny urodził się w 1931 roku w Ruszkowie na Kujawach w rodzinie robotnika folwarcznego. Pochodził z dużej biednej rodziny, więc jego wspomnienia bywają bolesne, a nawet okrutne, jak choćby wtedy, gdy pisze:

Potrzebny byłem na tym świecie jak dziura w moście. Nie było tu dla mnie miejsca ani chleba, więc po co, chyba tylko dla tej powszechności, która się nazywa cierpieniem. Nie powiem, odczuwałem miłość matki i ojca, ale ona przecież nie wystarczała. Jeśli nazywam się człowiekiem, to miałem od Natury dane prawa, które są każdemu należne. Te prawa „ktoś” mi odbierał, a więc bardziej należałem do rodzaju tych istot żywych, które są poza człowiekiem. Z dorastaniem i rozwojem musiałem o te swoje prawa walczyć, by w ten sposób odzyskiwać swoje człowieczeństwo. To było bardzo trudne, a często ryzykowne. Jak świat światem człowiek podejmuje walkę o istnienie. Walczy z żywiołami przyrody, z drugim człowiekiem – silniejszym i bardziej chciwym, ze światem zwierzęcym, szczególnie drapieżnym. Bo człowiek chce żyć, istnieć, trwać, pracować dla własnego dobra i rozwijać się, doskonalić. Człowiek chce kochać! Ale często w tym wszystkim się gubi, jest nieporadny, schodzi na złą drogę, zatraca się. Nauczyłem się wiele od ludzi, ale też zauważyłem, że wszyscy chcą być na wierzchołku góry, ale przecież to tu, na jej dole, orzą, sieją, zbierają, tkają, hodują, żywią wszystkich.