Ta książka to nie tylko efekt kilku lat żmudnej i wytężonej pracy piśmienniczej autora, wspieranego w tym wysiłku przez bliskie mu osoby. To nawet nie zamknięty w słowach zapis długiego, ponad dziewięćdziesięcioletniego życia człowieka, dla którego sprawy rodzinne walczyły o pierwszeństwo ze sprawami zawodowymi; życia, które łączyło w sobie nie tylko ciężką pracę, ale i równoległy trud zdobywania kolejnych etapów wykształcenia; życia jakże odmiennego od tego, które jest udziałem współczesnej młodzieży. Ta książka, to dowód na to, że w każdym z nas kryje się, mniej lub bardziej uświadomiona, potrzeba pozostawienia po sobie trwałego śladu. Potrzeba, którą najlepiej wyraził Horacy zawołaniem „Nie wszystek umrę” (słynne „Non omnis moriar”), bo czyż nie powinno pozostać po nas coś więcej niż tylko okruchy ludzkiej pamięci, jakże przecież ulotnej i nietrwałej?!