Pomysł wystawienia przedstawienia teatralnego narodził się w mojej głowie w trakcie pisania kolejnej książki, której bohaterami będą młodzi ludzie, uwikłani – jak to u mnie – w „wielką historię”. Czy można wyobrazić sobie coś piękniejszego niż pierwsza miłość? A coś bardziej przejmującego niż rozstanie, po którym nie będzie powitania?

Nasi dziadkowie (dla większości internautów: pradziadkowie) znaleźli się w takiej sytuacji kilkadziesiąt lat temu, gdy do bram prowincjonalnego miasta zapukała wojna. Ostatnie pokolenia niemal nic nie wiedzą o tym, jak dramatyczna była to chwila i przed jakimi wyborami stawiała naszych poprzedników. Oni też byli młodzi, zakochani, pełni planów na przyszłość. W jednej chwili, po usłyszeniu w radiu komunikatu: „...a więc wojna! Z dniem dzisiejszym wszelkie sprawy i zagadnienia schodzą na plan dalszy!” wszystko runęło.
Kto oglądał film „Jutro idziemy do kina”, ten wie, o czym tutaj piszę.

W tym roku przypada 75. rocznica wybuchu II wojny światowej; wojny, która radykalnie zmieniła oblicze naszego miasta. Może zabrzmi to patetycznie, ale uważam, że my, jego współcześni mieszkańcy, jesteśmy winni naszym poprzednikom jeśli nie hołd, to chociaż przypomnienie tamtych wydarzeń.

Chciałem, aby wzorem okresu przedwojennego w spektaklu zagrali mieszkańcy miasta. Będzie to dodatkowym podkreśleniem więzi łączącej nas z pokoleniem naszych dziadków, którzy też – choć może trudno w to uwierzyć – byli kiedyś piękni, młodzi i spragnieni miłości.

Współorganizatorami spektaklu są:

Miejski Dom Kultury w Kole

Urząd Miasta w Kole

Stowarzyszenie Przyjaciół Miasta Koła nad Wartą

Muzeum Technik Ceramicznych